Karate tradycyjne

Definicja karate tradycyjnego:

„Karate tradycyjne jest sztuką samoobrony , która wykorzystuje wyłącznie i w najbardziej skuteczny sposób ciało ludzkie. Znajdują w nim zastosowanie głównie techniki bloków, ciosów, uderzeń i kopnięć, w połączeniu z innymi powiązanymi z nimi ruchami. Zwycięstwo samo w sobie nie jest w karate tradycyjnym celem ostatecznym.”

źródło: Statut ITKF, Artykuł 1, Ustęp 1.3

Poprzez karate tradycyjne człowiek zyskuje środki do poszerzenia i pogłębienia swych zdolności fizycznych i umysłowych. Dzięki ciągłemu poszukiwaniu doskonałości technicznej następuje wszechstronny rozwój możliwości jednostki ludzkiej. Poszukiwania karate tradycyjnego nie napotykają na drodze swego rozwoju żadnych ograniczeń, podczas gdy osiąganie kolejnych szczebli w hierarchii sportowej jest sprawą wyłącznie doskonalenia techniki.

Jedyne istniejące granice to zdolność człowieka do poszerzania sfery swych możliwości oraz potencjał w dążeniu do nowych osiągnięć, a i te należy ustawicznie próbować przekraczać.

Techniczny rozwój następuje poprzez ciągły trening w dojo (sala gimnastyczna sztuki walki) zgodny z zasadami „Karate Tradycyjnego”, które później są stosowane w czasie współzawodnictwa. Wzajemny szacunek jest podstawową zasadą współzawodnictwa w Karate Tradycyjnym.